window.dataLayer = window.dataLayer || []; function gtag(){dataLayer.push(arguments);} gtag('js', new Date());gtag('config', 'UA-145443559-1');
Per 1 januari 2020 zal de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (hierna: Wamca) in werking treden.[1] Het wetsvoorstel voor deze wet gaat terug tot 15 november 2016. Toen zag men al in dat er de mogelijkheid zou moeten bestaan van een collectieve actie in geval van massaschade, in het bijzonder een vordering tot schadevergoeding. De wet is nu eindelijk officieel van de grond, met alle gevolgen van dien. In dit artikel wordt de Wamca inhoudelijk onder de loep genomen en in dat kader zullen de belangrijkste wijzigingen en gevolgen van het intreden van de Wamca worden besproken. De situatie tot 1 januari 2020 De wet zal binnenkort in werking treden maar we zijn tot die tijd gebonden aan de huidige wetgeving. De nieuwe wet zal zien op gevallen van massaschade. Hier kunnen bijvoorbeeld woekerpolissen of gebrekkige medicijnen onder worden verstaan. Dit zijn dus zaken waarin door veel gedupeerden schade wordt geleden. Er bestaat al huidige wetgeving in het kader van collectieve acties. De Wet collectieve actie regelt dat belangenorganisaties voor een groep gedupeerden een procedure aanhangig kunnen maken bij de rechter. Er kan in een dergelijke situatie door de belangenorganisatie een verklaring van recht gevorderd worden. Als deze
Per 23 september 2019 heeft de landelijke rechtspraak antwoord gegeven op de door de KBvG en NVI gestelde vragen ten aanzien van ambtshalve toetsing in consumentenzaken en een bijbehorend informatieformulier. Naar aanleiding hiervan is landelijk besloten dat vanaf de eerste roldag na 1 december 2019 rechtbanken tussenvonnissen zullen wijzen waarin aanvullende gegevens opgevraagd zullen worden met behulp van een extra informatieformulier. Vanaf 1 april 2020 zullen rechtbanken geen tussenvonnissen meer wijzen en worden repeatplayers geacht bij dagvaarding alle nodige gegevens in te leveren. De situatie tót 1 december 2019 Om goed te kunnen begrijpen wat dit allemaal voor effect heeft moet men eerst inzicht krijgen in de huidige situatie. Veel partijen in gerechtelijke procedures procederen eenmalig of sporadisch. Er zijn echter ook procespartijen die met regelmaat (moeten) procederen, de zogenaamde repeatplayers.[1] Deze partijen sturen dan geregeld dagvaardingen de deur uit, die matig tot niet onderbouwd zijn. Deze partijen voldoen dan niet aan de wettelijke bewijsaandraagplicht en substantiëringsplicht.[2] De rechtbank spreekt dan geregeld nietigheid van de dagvaarding uit, waarna dezelfde eiser opnieuw een dagvaarding kan sturen die dit keer wel compleet is. De eiser betaalt dan wel twee keer kosten voor het aanbrengen van de zaak[3], maar ze hebben hierdoor wel kostbare tijd gewonnen om de zaak beter voor te bereiden. Het probleem van deze gang van
Getuigen zijn verplicht een verklaring af te leggen als ze daartoe door een rechter worden opgeroepen. Die verplichting bestaat ten behoeve van de waarheidsvinding. Het kan strafbaar volgens artikel 192 Wetboek van Strafrecht zelfs strafbaar zijn voor een getuige om te weigeren een antwoord te geven op vragen van een rechter. Er bestaat echter een uitzondering op deze wettelijke verplichting: het verschoningsrecht. Bepaalde personen kunnen zich daarop beroepen in de gevallen die voor strafzaken zijn vastgelegd in artikelen 218 en 219 Wetboek van Strafvordering. Getuigen die een verschoningsrecht hebben zijn bijvoorbeeld familieleden van één van de procespartijen, maar ook personen met een professioneel beroepsgeheim zoals advocaten en journalisten. Het verschoningsrecht kwam eind oktober twee keer ter sprake in het nieuws. Beide keren in strafzaken die diende voor de rechtbank Rotterdam. De ene keer betrof het in-house advocaten van Shell (lees hier meer) en in het andere geval een journalist die zijn bron niet wilde prijsgeven (lees hier verder).
Als menigeen spreekt over de taken van een deurwaarder gaat het vaak over mensen uit huis zetten of beslag leggen op bankrekeningen. Soms hoor je zelfs dat het de deurwaarders schuld is dat een persoon ergens toe gedwongen wordt. Klopt dit echter allemaal? De vraag is anders gesteld: wat doet een deurwaarder nu écht in de praktijk en wat voor doel/functie hebben deze werkzaamheden voor de maatschappij? Allereerst moeten de hoofdtaken van een deurwaarder duidelijk worden onderscheiden van uitzonderlijke handelingen. Er zijn namelijk handelingen die een gemiddeld deurwaarder iedere week moet verrichten, maar ook handelingen die in slechts enkele gevallen voor komen. Hoofdtaken Een van de belangrijkste en zeker meest voorkomende taken van een deurwaarder is het dagvaarden van een gedaagde en het betekenen van een zogenaamd exploot van dagvaarding. Deze handelingen bevinden zich beide in het begin van de procesrechtelijke procedure. De deurwaarder maakt bij het dagvaarden van een gedaagde een verslag van het betekenen van deze dagvaarding. Het betekenen van een dagvaarding houdt simpelweg in dat de deurwaarder er voor zorgt dat de dagvaarding officieel aan de gedaagde wordt overhandigd. Dit gebeurt in de regel door de dagvaarding in persoon aan de gedaagde te overhandigen. Ook aan het
Voor velen is het onduidelijk of het heimelijk opnemen van een gesprek strafbaar is of niet. In dit blogje wordt duidelijk uiteengezet wat hier precies de regels voor zijn, wat je precies wel of niet mag en waar je rekening mee moet houden. Geen paniek: de regels zijn simpel en overzichtelijk! Je eigen gesprek Doe je zelf mee aan het gesprek dat je wilt opnemen? Dan mag je het gesprek opnemen zonder de ander hiervan op de hoogte te moeten stellen. Indien je niet zelf meedoet aan het gesprek, dan kan je onder andere een fixe boete opgelegd worden (tot wel 19.000 euro) op basis van artikel 139a Wetboek van Strafrecht. Je bent dan het gesprek aan het zogeheten ‘aftappen’. De hoogste straf die je opgelegd kan krijgen is een celstraf van zes maanden – geen pretje dus. Ook moet je zeker rekening houden met wat er precies wordt gezegd in het gesprek. Het kan namelijk toch strafbaar worden om een gesprek op te nemen als er privézaken worden besproken – deze lat ligt echter erg hoog. Sharing is caring? Naast het opnemen van het gesprek is het ook belangrijk wat je met de opname doet. Zo is het bijvoorbeeld