Artikelen | Procesrecht

Per 1 januari 2020 zal de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (hierna: Wamca) in werking treden.[1] Het wetsvoorstel voor deze wet gaat terug tot 15 november 2016. Toen zag men al in dat er de mogelijkheid zou moeten bestaan van een collectieve actie in geval van massaschade, in het bijzonder een vordering tot schadevergoeding. De wet is nu eindelijk officieel van de grond, met alle gevolgen van dien. In dit artikel wordt de Wamca inhoudelijk onder de loep genomen en in dat kader zullen de belangrijkste wijzigingen en gevolgen van het intreden van de Wamca worden besproken.  De situatie tot 1 januari 2020 De wet zal binnenkort in werking treden maar we zijn tot die tijd gebonden aan de huidige wetgeving. De nieuwe wet zal zien op gevallen van massaschade. Hier kunnen bijvoorbeeld woekerpolissen of gebrekkige medicijnen onder worden verstaan. Dit zijn dus zaken waarin door veel gedupeerden schade wordt geleden.   Er bestaat al huidige wetgeving in het kader van collectieve acties. De Wet collectieve actie regelt dat belangenorganisaties voor een groep gedupeerden een procedure aanhangig kunnen maken bij de rechter. Er kan in een dergelijke situatie door de belangenorganisatie een verklaring van recht gevorderd worden. Als deze

Per 23 september 2019 heeft de landelijke rechtspraak antwoord gegeven op de door de KBvG en NVI gestelde vragen ten aanzien van ambtshalve toetsing in consumentenzaken en een bijbehorend informatieformulier. Naar aanleiding hiervan is landelijk besloten dat vanaf de eerste roldag na 1 december 2019 rechtbanken tussenvonnissen zullen wijzen waarin aanvullende gegevens opgevraagd zullen worden met behulp van een extra informatieformulier. Vanaf 1 april 2020 zullen rechtbanken geen tussenvonnissen meer wijzen en worden repeatplayers geacht bij dagvaarding alle nodige gegevens in te leveren. De situatie tót 1 december 2019 Om goed te kunnen begrijpen wat dit allemaal voor effect heeft moet men eerst inzicht krijgen in de huidige situatie. Veel partijen in gerechtelijke procedures procederen eenmalig of sporadisch. Er zijn echter ook procespartijen die met regelmaat (moeten) procederen, de zogenaamde repeatplayers.[1] Deze partijen sturen dan geregeld dagvaardingen de deur uit, die matig tot niet onderbouwd zijn. Deze partijen voldoen dan niet aan de wettelijke bewijsaandraagplicht en substantiëringsplicht.[2] De rechtbank spreekt dan geregeld nietigheid van de dagvaarding uit, waarna dezelfde eiser opnieuw een dagvaarding kan sturen die dit keer wel compleet is. De eiser betaalt dan wel twee keer kosten voor het aanbrengen van de zaak[3], maar ze hebben hierdoor wel kostbare tijd gewonnen om de zaak beter voor te bereiden. Het probleem van deze gang van